No i w końcu wróciłam do pieluch, choć tylko teoretycznie. Nie bardzo miałam ochotę podejmować ten temat na forum, ale spotkałam się z tyloma pytaniami na temat odpieluchowania dziecka, że napisać raz a porządnie będzie prościej niż odpowiadać i odpisywać kilka razy w tygodniu. No to czytaj mamo, wiem, że to dla Ciebie ważny temat.

Tylko przypominam, nie jestem ekspertem nocnikowym i nie mam żadnej gwarancji, że to co tu wyczytasz pomoże Tobie i Twojemu dziecku. Jednak gdyby wg mnie to było byle co, raczej bym nie pisała. Napiszę Ci jak było u nas, co i jak robiłyśmy a Ty sama zdecyduj czy chcesz zastosować którąś z moich metod. U nas się to sprawdziło, odpieluchowanie poszło gładko więc i Tobie (Wam) tego życzę. Do dzieła!

odpowiedni czas

Ogólnie rzecz ujmując, nie ma czegoś takiego jak odpowiedni czas. To indywidualna sprawa w każdej rodzinie aczkolwiek są pewne ramy czasowe w których to zadanie jest bardziej naturalne i łatwe do ogarnięcia.

Czasem moment w którym dziecko zaskoczy wyznacza ono samo a czasem to rodzic musi zainicjować pewne sytuacje jeśli mają one zakończyć się sukcesem. Maluch oczywiście zainteresuje się samym nocnikiem ale tym co się z nim robi, już niekoniecznie. Poza tym, każdy ma swoje własne kibelkowe upodobania i przyzwyczajenia – tylko w domu, z książką lub telefonem, tylko przy muzyce. No właśnie. Dziecko ma tak samo – tylko na stojąco.

Pediatra może napomknąć podczas kontroli na przykład dwulatka, że już czas, ktoś może Ci zasugerować, że jak to tak i w ogóle. Olej! Jak Wy nie będziecie zdecydowani i gotowi – niepotrzebnie się namęczycie.

Czasem decyzję o odstawieniu pieluch przyspieszają wymagania w przedszkolu 👉 ZOBACZ TUTAJ o Samodzielności 3-latka w przedszkolu  👈

przesłanki

Jest kilka znaków, które możesz uznać za swoich sprzymierzeńców w pieluchowej rewolucji. Jakie to przesłanki?

• zbliża się wiosna/lato
• dziecko rozumie, że siku i kupa to strawione jedzenie i trzeba się go pozbyć lub rozumie, że to ble i należy wysłać do oczyszczalni do innych sików i kup (to były moje argumenty)
• dziecko czasem sygnalizuje swoją potrzebę
• dziecko odchodzi na bok/ szuka ustronnego miejsca
• masz dość płacenia za pieluchy, kupowania i wyrzucania
• największy rozmiar pieluszki staje się za mały
• zbliża się przedszkole
• odpieluchowanie traktujesz jako wyzwanie/ kolejny krok a nie jak problem, którego rozwiązanie odkładasz w czasie z nerwów i strachu

najważniejsza sprawa

Jedna jedyna i najważniejsza bez której nie ma sensu zaczynać jakiejkolwiek akcji. Twoje nastawienie, mamo. Jeśli Ty je będziesz miała, nieświadomie przekażesz je dziecku a wtedy będzie albo dobrze albo niekoniecznie. Jak zapewnić sobie nastawienie na sukces?

• musisz wierzyć, że Ci się uda
• musisz wierzyć, że uda się Twojemu dziecku
• nie podchodź do sprawy odpieluchowania jakbyś szykowała się na wojnę. Oczywiście, warto się przygotować o czym piszę niżej, ale traktuj to raczej jako kolejny etap rozwoju dziecka, przygodę a nie problem, sprawę do załatwienia bo trzeba i już
• nie sugeruj się innymi. Rzecz jasna, fanie podpytać, poczytać, zerknąć jak to robią inni i jak im idzie. Ale. Nigdy nie pozwól wmawiać sobie i dziecku, że to koniec świata, że późno i w ogóle by presja czasu czy otoczenia zamieniła przygodę z nocnikiem w traumę dzieciństwa i macierzyństwa

wybór nocnika

Cóż, rynek oferuje wiele i za wiele. Ja postawiłam na najzwyklejszy i być może najtańszy model z Ikea. Nocnik nie robi nic, nie gra, nie świeci. Jest plastikowym zbiornikiem na siku i kupę, ot co. Być może gdybym mierzyła się z tematem dłużej posunęłabym się do wydania fortuny na takie cudo ale uznałam, że Ami raczej wystraszy się melodyjki grającej w wymownym momencie niż poczuje się dzięki niej doceniona.

zabawy i niespodzianki

To moje tajne sposoby na zapewnienie sobie i Ami sukcesu poprzez zabawę, naśladowanie dorosłych i po prostu bezstresowe, płynne przejście na wyższy level dzieciństwa i samodzielności:

• kibelkowy kącik – zrobiłam coś fajnego. Zaaranżowałam kącik nocnikowy – milutki dywanik, kolorowy papier zawieszony niziutko nad podłogą i kilka ulubionych małych książeczek
• nowe majtki – własne i piękne, zupełnie jak dorośli. Naśladowanie to jeden z lepszych sposobów
• książki – są sposobem na wszystko i dla dużych i małych (niżej znajdziesz pełen wykaz książek w temacie kupowym)
• lalka bobas z buteleczką, zestawem pieluszek i mini nocnikiem – przez zabawę z bobasem świetnie pokażesz dziecku jak to faktycznie wygląda u maluchów (unaocznisz proces trawienia)

trochę o tym jak było u nas część 1

Ami dostała nocnik kiedy skończyła rok. Stał sobie w kąciku łazienki i kiedy sama zwróciła na niego uwagę opowiadałam czym jest, do czego służy i jak się zdecyduje może go wypróbować. Próbowała, owszem. Zakładała na głowę, wrzucała do niego spinki i robiła wszystko inne niż to co zgodne z przeznaczeniem.

Nadeszło lato kiedy Ami skończyła około 15 miesięcy i pomyślałam, że wakacje to fajny czas. Mniej prania, przebierania, więcej zabawy w ogrodzie. Sama rozumiesz. Usiadła kilka razy, nawet się udało i tyle. Poszłam o krok dalej i zaproponowałam aby zajrzała do pełnego nocnika. Gadałyśmy o jego zawartości, tym skąd się bierze, że to normalne i takie tam. Bez dziecięcych zdrobnień, zawstydzania czy tabu. I co?

I nic. Tak jak się zafascynowała, tak okazała totalny brak zainteresowania nawet kiedy proponowałam i prosiłam. Odpuściłam w momencie kiedy zaczęło być nerwowo.

Wnioski? Uznałam, że to nie jej czas. Że mając 15 miesięcy nie rozumie skąd się to bierze, że załatwianie się to wynik jedzenia i picia. Po prostu czuła potrzebę, i tyle. Cieszyłam się jednak, że dzięki naszym rozmowom i obecności nocnika w łazience w żaden sposób się go nie bała, była oswojona i wiedziała do czego służy. Miałam nadzieje, że to zaowocuje przy kolejnym podejściu.

Lato się skończyło, na mnie spadło mnóstwo obowiązków i temat zszedł na dalszy plan. Czekałam kiedy Ami skończy 2 lata, uspokoi się nam życie pod względem organizacji, wyjazdów itp., po prostu będzie spokojniej. Pediatra na kontroli dwulatka też napomknęła, że można by pomyśleć. No coś takiego. Fajnie, że zwraca uwagę ale właśnie czekałam na maj i musiałam tłumaczyć.

jak przygotować się technicznie? 

• w końcu możesz do końca zużyć wszelkie nieprzemakalne podkłady, których kupiłaś tonę szykując wyprawkę. U nas sprawdziły się nieprzemakalne prześcieradła – kupiłam dwa, każde za koło 20 złotych
• majtki treningowe – kupiłam jedną parę i dobrze, że tylko jedną bo totalnie się nie sprawdziły. Zapłaciłam jakieś 70 złotych z przesyłką a w ogóle nie spełniły swojej roli. W zasadzie działały tak samo jak kupa w normalnych majtkach tylko może odrobinę mniej mokro. Ale jak mniej mokro to nie znaczy, że nie musiałam prać i sprzątać.
• podkład nieprzemakalny do fotelika samochodowego
• komplet zapasowych ubrań na każde wyjście przez pierwszy tydzień
• gumowe kapcie, które wystarczy opłukać lub takie, które nadają się do wielokrotnego prania. Lub brak kapci bo wierz mi, stają się zbiornikiem na mocz
• wybierz moment w którym mniej się dzieje w Waszym życiu prywatnym, jest spokojniej i mniej wrażeń
• kilka rolek ręcznika papierowego na pewno się nie zmarnuje
• zawsze gotowe kilka kompletów majtek, skarpetek i spodni w pogotowiu

trochę o tym jak było u nas część 2 

Ami skończyła dokładnie 2 lata i dwa miesiące. Był maj, mniej stresów, wyjazdów i zamieszania. Wybór takiego momentu był dla mnie istotny bo nic ani mnie ani Ami nie rozpraszało, nie frustrowałam się, że spieszę się a tu niespodzianka itp. Porozmawiałyśmy sobie, wytłumaczyłam jej co teraz robimy, że musi zawołać kiedy poczuje potrzebę i pobiegniemy do łazienki. Przez pierwszy dzień Ami faktycznie zgłaszała potrzebę, ale już po. Drugi dzień wołała krótko przed i czasem zdążyłyśmy a czasem nie. Trzeci dzień – bez przykrych niespodzianek. Oczywiście Ami wiedziała, że to nic złego nie zdążyć, zapomnieć się w zabawie. Normalka – uprzedziłam ją że spoko i żaden problem gdyby nie zaalarmowała lub gdybyśmy biegły zbyt wolno. Mimo wszystko – taka była zawsze moja reakcja – pozytywna lub neutralna.

Noc? Nie wyobrażałam sobie jakoś, że w dzień zrezygnujemy z pieluch a na noc będziemy je jeszcze stosować. Wydało mi się to podwójną robotą i jakimś takim mieszaniem w głowie dziecka. Poszłam na żywioł i podjęłam się wyzwania odpieluchowania na raz. I tu przydarzyła się dziwna sprawa. Ami nie korzysta z pieluch od prawie roku, a mokrą pościel w tym czasie miała może 3 razy. Dla mnie to mega pozytywny wynik.

Co jeszcze zaskoczyło mnie pozytywnie? Obawiałam się, że dopiero co oduczyłam Ami picia w nocy a teraz znowu będę musiała wstawać  by prowadzić ją do toalety. Nic takiego! Być może to zasługa mojego i Adama lenistwa ale olaliśmy nocne wstawanie i w sumie wyszło całkiem dobrze.

Osobiście polecam metodę “za jednym zamachem” lub “raz a dobrze”. Czyli i w dzień i w noc i w podróży – bez pieluch. Ostatecznie mogę cały proces od rezygnacji z pieluchy po wołanie i brak niespodzianek zamknąć w jednym tygodniu. Dobry wynik, zważywszy, że wszystko odbyło się w miłej atmosferze.

na jaki problem natrafiłam?

Zauważyłam, że wiele mam ma dokładnie takie same spostrzeżenia i wiele z nich nie wie jak sobie z tym poradzić. Otóż, o ile dziecko sika na nocnik o tyle za żadne skarby nie chce usiąść by zrobić kupę – woli na stojąco i nie da się przekonać do zmiany nawyków. Lubie myśleć o sobie jako o kreatywnej duszy artystycznej więc i tu nie chciałam stosować konwencjonalnych metod.

Co zrobiłam? Obiecałam Ami, że jak tylko zrobi kupę do nocnika to tak długo jak na nim wysiedzi tak długo będę śpiewała jej piosenkę. No nieźle ale co dalej? Wyszukałam na YT piosenkę nocnikową i w miejsce “Panie Janie” wstawiłam imię córki. Efekt? Sukces za pierwszym razem.

czego nie robić

Jest kilka rzeczy, które według mnie ewidentnie nie pomagają w akcji odpieluchowania. Co to może być?

• brak wiary w dziecko, jego umiejętności czy powodzenie sprawy
• rozmawiać przy dziecku z osobami trzecimi o jego powodzeniach lub ich braku
• poganiać, naciskać, zmuszać, i wszystko co dalej mogłabym napisać, ale Ty przecież dobrze o tym wiesz
• wyśmiewanie, porównywanie, zawstydzanie

książki pomocne przy odpieluchowaniu 

Znalazłam całkiem sporo książeczek w temacie odpieluchowania z czego dwie przeznaczone dla rodziców. Jest czym sobie pomóc. Ami miała książeczkę numer 4 i 7.